لطائف و ظرایف بیانی در اشعار حسین منزوی

برای رسیدن به معنی باید از صورت گذشت.یعنی برای درک بهتر معانی ابیات توجه به ظاهر وزیبایی های کلام لازم است .بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی ظرایف و صور بیایی در اشعار حسین منزوی اختصاص دارد و به پنج فصل تقسیم شده است. در فصل اوّل صورت ومعنی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در فصل های دوم تا پنجم به بررسی مظاهر علم بیان در این اثر پرداخته شده است و بسا مد هر کدام از این ظرایف بیایی با نمودار در پایان فصل ها به معرض نمایش گذاشته شده است. شایان ذکر است که کنایه به عنوان بارزترین ابزار بلاغی مورد استفاده حسین منزوی در اشعارش قرار گرفته و دیگر مصادیق در مراتب بعدی قرار دارند.